فرح‌نِسا : (عربي) (فرح + نسا)، زني كه موجب شادي و شادماني باشد، شادي آور، شادمان كننده.

فرح‌نوش : (عربي ـ فارسي) (فرح + نوش)، 1- شادماني و سُرور جاويد؛ 2- (به مجاز) آن كه هميشه شادمان است، هميشه شاد.

فَرّخ : 1- خجسته و مبارك و فرخنده؛ 2- (در قديم) خوشبخت و كامياب؛ 3- بزرگوار و ارجمند؛ 4- موزون و دلپذير؛ 5- خوش و خوب؛ 6- (در حالت شبه جمله) خوشا، نيكا.

فرّخ‌لقا : (فارسي ـ عربي) 1- خوش صورت، زيبا چهر، زيباروي، نيكو ديدار، خوش برخورد؛ 2- (اَعلام) قهرمان داستان امیر ارسلان رومی، دختر پترس شاه فرنگی، که امیر ارسلان با دیدن تصویرش، عاشق او شد و در صدد یافتن او برآمد.

فرّخ‌ناز : 1- ويژگي آن‌كه خوشبخت و كامياب است و داراي ناز و كرشمه است؛ 2- داراي ناز و غمزه و كرشمه‌ي خوب، خوش و موزون.

فرخنده : 1- موجب رويداد يا پيامدهاي خوشايند و خوب، مبارك، خجسته؛ 2- (در قديم) نيك بخت و كامروا.

فردخت : [فر = شکوه و جلال که در بیننده شگفتی و تحسین پدید آورَد؛ (به مجاز) مایه‌ي جلال و شکوه؛ زیبایی و برازندگی + دخت = دختر] 1- روی هم به معنی دختری که شکوه و جلال آن در بیننده شگفتی و تحسین پدید آورد؛ 2- دختر مایه‌ي جلال و شکوه، دختری که دارای زیبایی و برازندگی است.

فِردوس : (در عربي فردَوس) 1- (معرب از فارسيِ پرديس)، بهشت؛ 2- (اَعلام) شهرستانی در جنوب غربی استان خراسان رضوی.

فرديس : پرديس، فردوس، بهشت.

فرزانه : داراي خِرَد و پختگي، خِرَدمند، دانا.